Bir yıl biterken yapılan genel değerlendirmeler, biraz hafıza tazelemeye, biraz arşiv bilgilerinden faydalanmaya, biraz kolay yoldan sayfa doldurmaya, biraz da değerlendirmeyi yapanın bakış açısına göre değerli olan işlerin üstüne, son bir umutla ışık düşürmeye yarar. Değerlendirme verileri ve bu verilere dayanılarak oluşturulan listeler konusuna hep mesafeli (ne yalan söyleyeyim, biraz da şüpheli) yaklaşmışımdır. Ama benim de içime girdi o virüs ve yılın son ayında sayfa doldurma kolaycılığına sırt yaslamak, sosyal medyanın nabzını tutmak gibi düşüncelere karşı koyamadım. Twitter kullanıcılarına 2011’in en önemli sanat olayını sordum. Sözü sıkça geçen konulara şöyle bir bakalım:
Nuri Bilge Ceylan’ın 150 dakikalık güçlü anlatısı Bir Zamanlar Anadolu’da ve filmin önce Cannes’daki, ardından Asya-Pasifik Ödülleri’ndeki başarısı twitter kullanıcıları tarafından açık ara 2011’in sinema alanındaki en iyi haberi olarak görülüyor. (Önümüzdeki ay bu başarılara bir Oscar yolculuğu başarısının eklenmesini bekliyorum. Sanat dergilerinin kapakları şimdiden tasarlanabilir.) Kaybedenler Kulübü, Celal Tan Ve Ailesinin Aşırı Acıklı Hikayesi, Zenne, Bizim Büyük Çaresizliğimiz yılın diğer adı geçen filmleri oldu.
Edebiyatta ise beğeni ışıkları Hakan Günday’ın Az’ını ve Murathan Mungan’ın Şairin Romanı’ını aydınlatıyor. Burhan Sönmez-Masumlar, Ayhan Geçgin-Son Adım, Zülfü Livaneli-Serenad, Ayfer Tunç-Suzan Defter, Doğu Yücel-Varolmayanlar listede yer alan diğer kitaplar.
Gelelim alkışlanan konulara: Gaziantep Mozaik Müzesi’nin sonunda açılabilmiş olması, Yorgun Herkül heykelinin evine dönmesi, 12. İstanbul Bienali, Kevin Spacey’i İstanbul’a getiren Sam Mendes yönetimindeki III.Richard, bir mahalle festivali olan Genç Klasikçiler Festivali, SALT Beyoğlu’nun ve SALT Galata’nın açılması, Türkiye’nin ilk ofis müzesi Borusan Contemporary, hepsini tek tek saysak sayfaların yetmeyeceği, birbirinden önemli isimlerin verdikleri konserler…
Ama ne yazık ki, twitter kullanıcılarından gelen cevapların çoğunda yaşanan olumsuzluklar vardı: Mehmet Aksoy’un Kars’taki İnsanlık Anıtı’nın “ucube” olarak tanımlanması ve sonrasında da yıkımı 2011’in en çok konuşulan ve düşündüren kültür-sanat olayı. AKM’nin hala açılmamış olması herkesin canını acıtıyor. Elbette olumsuzluklar listesinin ön sıralarında Emek Sineması’nın durumu var.
Hakan Eren'in Gazino Show etkinliğini en önemli sanat etkinliklerinden biri olarak görüyorum. Günümüzün 3 haftada tüketilen müziklerine karşı 70li yılların şarkılarının nasıl hala yepyeni durduğunu göstermesi bi yana, çoğu orta yaşı geçmiş sanatçılar, sahne duruşları, hakimiyetleri ve CANLI PERFORMANLARI ile yeniyetme ucubik playback popçularını mat etti resmen. Nasıl şarkı söylenir'in dersini verdiler adeta.
Hakan Günday Azil ile başlayarak tüm kitaplarını tek tek ilgiyle okutan; yılın en geniş kitlelere en çok beğeni ve hevesle ulaşan yazarıdır bana göre de. Devlet Tiyatrolarında için de Murat Çidamlı'nın oynadığı Katurian karakteri (Yastık Adam)ve Erdal Beşikçioğlu -Bir Delinin Hatıra Defteri; yılın en çok umut veren çalışmalarındandı.. Eserin kendi ölümsüzlüğünün yanında tiyatro perdesinde hayat veren oyuncunun kattığı ruh hep önemliydi ve öyle de kalacak…