Fabio Moon ile Gabriel Ba. Çizgi roman dünyasının Brezilyalı ikizleri. Sao Paulo’dan yola çıkıp Eisner Ödülü‘ne uzanan yaratıcı ikili. Yazıyorlar, çiziyorlar, anlatıyorlar.
İkizler daha önce Güngezgini ile Fil Uçuşu’nu ziyaret etmişti. Çizgi Düşler tarafından özenli bir Türkçe’yle yayımlanan Güngezgini, bizim buralarda da oldukça ilgi gördü. Etkileyici bulduğum bu baba-oğul hikayesinin daha sonra baskı yapmasına özellikle sevinmiştim. Benim de bir ufak dokunuşum var yeni baskısında…
İkizlerden bir çeviri cilt daha gelince, heyecanla aldım tabii ki. Yine Çizgi Düşler etiketiyle ve yine Cenk Könül‘ün iyi çevirisiyle raflara çıktı.
Bu kez bir uyarlama yapmış Moon ve Ba. Açıkçası daha önce hiç okumadığım (hatta duymadığım) bir Brezilyalı yazarın, Milton Hatoum‘un aynı adlı romanını uyarlamışlar: İki Kardeş (The Brothers)
İkiz çizerlerin bu hikayeyi anlatması oldukça manidar. Çünkü Brezilya’nın yirminci yüzyıl tarihine yayılan bu modern Habil-Kabil hikayesinin kahramanları da ikiz: Omar ve Yaqub.
Adlarından da anlaşılacağı üzere Lübnan’dan Brezilya’ya göç etmiş bir ailenin ikiz oğulları Omar ve Yaqub. (Yirminci yüzyıl başında Lübnan’ın Osmanlı topraklarından olduğunu düşünürsek, göç ya bu döneme ya da hemen sonrasına geliyor olmalı. Ama Milton Hatoum, bu göçün aile üstünde etkilerini birkaç folklorik vurgu dışında pek yansıtmamış. Ya da Moon ve Ba, uyarlama yaparken bunu tercih etmiş, bilemiyorum)
Etkileyici bir hikâye. Özellikle evde yaşayanların psikolojilerini çok iyi yansıtan bir yapısı var. Çizgi roman uyarlamasında da, bu hiç sekmiyor. Epik bir romanı, epik bir çizgi roman kurgusuyla okuyorsunuz. Zaten benim bu ciltle ilgili asıl söyleyeceğim de bu nokta. Güngezgini çok daha net çerçevelerden, kolayca içine girilebilecek kadrajlardan oluşuyordu. Daha düzdü yani.
Oysa İki Kardeş, çok daha cesur bir çizgiyle geliyor. Açıkçası bu daha çok hitap ediyor bana. Özellikle mekan yaratımı ve karakter sürekliliği konusunda çok iyi iş. Yer yer stilize olmaktan, yer yer dağınık olmaktan korkmuyor. Ama günün sonunda, bu yaptıklarının her biri hikayeye hizmet ediyor. Yani gösteri yapmak için değil, hikayenin “ederi” ne ise onu karşılayabilmek için.
Güngezgini’nin aksine siyah-beyaz olan İki Kardeş, sadece çizgi dünyasında güzel zaman geçirten bir kitap değil. Yer yer zor, yer yer sert ve sonuç olarak kalıcı bir iş.
İkizlerin, ikizleri anlattığı bu çizgi/grafik roman üzerine güzel bir söyleşi okumak isteyenler için: “Two Brothers on Two Brothers”
