Karşıdaki Adam: Yorgun görünüyorsun.
Emma Peel: Yo, gayet iyiyim.
Karşıdaki Adam: Günlerdir şu üstündekileri çıkarmadın bile. Ne desem tersliyorsun.
Emma Peel: Terslemiyorum. Sadece gerçeği söylüyorum. Göstermek istediğinle, gerçeğin ne kadar farklı olduğunu, bıkmadan usanmadan anlatmaya çalışıyorum.
Karşıdaki Adam: Ben ne görüyorsam onu söylüyorum.
Emma Peel: Göstermek istediğinin mutlak gerçek olduğuna o kadar inanıyorsun ki… Bakmıyorsun bile. Dinlemiyorsun, duymuyorsun.
Karşıdaki Adam: Sen istediğin kadar gevele, ben bildiğimi söylemeye devam edeceğim.
Emma Peel: Zaten hep böyle yapıyorsun. Bir ağaçtan konuştuğumuzda, gözünün önüne sadece bir ağaç görüntüsü geliyor. Kesilse hemen yerine yenisinin dikilebileceğine inandığın, o kör inançla kendini kandırdığın bir fotoğraf. Oysa benim ağaç dediğim binlerce yılla oluşmuş büyük bir yapı; gözle görülemeyen organizmalarla, üstünde yaşayan hayvanlarla, onun sayesinde nefes alan diğer canlılarla, yaşadıklarıyla, yaşattıklarıyla büyük bir yapı. Tıpkı bizlerin duyduklarımızla, gördüklerimizle, kokladıklarımızla, anladıklarımızla, biriktirdiklerimizle bir insan görüntüsü olmaktan çok daha ötesi olmamız gibi.
Karşıdaki Adam: Boş laflar bunlar.
Emma Peel: Hala anlamadın mı? Mesele ağaç değil. Çünkü benim gördüğüm ağaçla, senin göstermek istediğin ağaç sureti aynı değil. O yüzden sen ne yaparsan yap, ben durmayacağım. Bıkmadan usanmadan anlatmaya devam edeceğim.
Emma Peel, Bölge İdare Mahkemesine karşı. Biliriz, biz Emma Peel'i çok iyi biliriz. Yekta beyden öğrenecek değiliz.
K.A. iç ses: tabii ki seninle aynı fikirdeyim. başka türlüsü düşünülebilir mi? ama her şeye, hayata, duygulara, düşüncelere böyle tutkuyla bağlı olman!! en çok bu halini seviyorum. yalnızca bunun için seni kışkırttığımı anlamamanı diliyorum ama şu duruşun, dudağının kenarındaki belli belirsiz kıvrım yakalandığımı gösteriyor galiba. Canım Emma beni de tam böyle sev işte…..
E.P. iç ses:bu vurdum duymaz! duyarsız!yüzeysel! bu yaklaşımın beni çileden çıkarıyor; öldürüyor. nasıl böyle olab….
tabii ya!!
yine değil mi??
ah sen yok musun???
ama bu sefer belli etmeyeceğim işte!!!
ama!?! galiba anladığımı anladı….
bizi birbirimize bağlayan tam da işte bu sanırım…
o zaman günaydın!
Viva Emma! İşte gerçek sanatçı tavrı budur…
Gerçekten mükemmel…