Günden Kalanlar.10

• Hafta sonu İzmir’deydim. Forum Bornova’nın içindeki D&R’da bir imza günüm vardı. Okurların her biriyle zaman elverdiğince ve elimden geldiğince sohbet etmeye çalıştım. Kimi zaman bu sohbetler, bana bilmediğim dünyaların kapılarını açıyor. Gelen herkese teşekkür ederim. Fil Uçuşu’nu takip ettiğini söyleyen okurlarla da tanışmış oldum, heyecanlandım.

• Metis Yayınları Andrey Platonov kitaplarını üst üste yayınladı. Önce öyküler geldi: “Dönüş”. Ardından iki güçlü roman; “Çevengur” ve “Can”. Her üç kitap için de önce Metis Yayınlarına sonra da çevirmen Günay Çetao Kızılırmak’a teşekkür etmek lazım. Öyküleri kendi merakımla keşfedip okumuş ve çok sevmiştim. (Hatta daha önce Fil Uçuşu’nda “Platonov’un öyküleri: Dönüş” başlıklı bir yazı yazmıştım.) Romanlar ise Dünya Kitap Ödülleri için masamdaydı. Bu güçlü, muhalif yazarın “Can” adlı romanı beni daha çok etkilemişti. Hafta sonu “Can”ı bir kere daha gözden geçirdim, defterime notlar düştüm: “…farkına varmadığımız bir saadet sıkça yaşar gider böyle yanı başımızda.”

• 7 Aralık Salı günü Ankara Alman Kültür Merkezi’nde olmak isterdim. 16. Gezici Festival kapsamında bir panel var: “Taşrada Var Bir Zaman” Yöneten Umut Tümay Arslan, konuşmacılar da Zeki Demirkubuz ve Tanıl Bora. Hem Demirkubuz’u hem de Bora’yı sürekli takip eder ve çok severim. Ankara’yı çok sevdiğimi zaten herkes bilir. Gezici Festivali ve düzenleyen dostları da çok sevdiğime göre, bu panelde olma isteğim gayet net anlaşılabilir. Ne yapalım, kısmet değilmiş!

• Biraz kafa dağıtmak için bir film aradım televizyonda. Hafif, uçucu bir film. tv8’de Kate Winslet ile Cameron Diaz’ın oynadığı bir film buldum: “Tatil”. Ama filmden çok Türkçe seslendirmesine takıldım. Kötü bir seslendirmeydi. Bu işin hangi koşullarda, nasıl bir tempoyla, nasıl çevirilerle, hangi paralara yapıldığını biliyorum ve sonuna kadar anlayış göstermeye hazırım. Benzer kötülüklerdeki işleri ben de yapmışımdır, sütten çıkma ak kaşık değilim. Başta televizyon kanalları olmak üzere, aracı firmaların “ucuzcu” zihniyeti sürdükçe hiçbir şeyin değişmeyeceğini de biliyorum. En fenası o “ucuz” numaraların işi yapanlar tarafından da içselleştirilmiş olması. Bu konuda konuşmayı sevmiyorum, hele hele ukalalık yapmak çirkin ve ahlaksız geliyor bana ama bir yandan da seyirciye bunun yapılmasını sindiremiyorum.