Anadolu Hisarı

Hemen gidip bakkalla sohbet etmeye karar verdim. Amacım belliydi. Çocukluğumda okuduğum kitapların dünyasına adım atacaktım. Bakkal, büyük dağıtıcıların dağıtım sorumlularına sipariş veren satıcı kimliğinden sıyrılıp, bakkal amca olacaktı. Adını öğrenecektim. Ona “Ağabey,” diyecektim, “bana yüz gram zeytinle bir de özel tenekeden yağsız peynir versene.”
Bakkal paketimi hazırlarken hemen yan dükkana uğrayacaktım. Sadece bir merhaba demek isterken, “Böyle dağınık saçlarla, iki günlük sakalla işe gidemezsin,” diyen berberin zorlamasıyla kendimi koltukta buluverecektim. Berberin hızlı bir hareketle çırptığı kolalı, beyaz örtünün sesi, radyodan yükselen Yurttan Sesler korosunun sesine karışacaktı. Çırak, titreyen bir sesle çay içip içmeyeceğimi soracak, onay alınca da hızla çay ocağına fırlayacaktı. Bakır kabının içinde sabun köpürten berber, söylenecekti çırağın arkasından: “Soğuk su vermiş Maviş’e, iki gündür ötemiyor gariban…” Ustayla çırağın arasını yapmak bana düşecekti.

Yüzümde limon kolonyasının yakan serinliğiyle berberden çıkacak, bakkaldan paketimi alıp, kasaba, yufkacıya, nalbura el sallayarak yoluma devam edecektim: “Oğlanın üniversite kursu işi ne oldu, Pazar günü balığa gidiyoruz değil mi, yahu kaç gün geçti söyleyeli üçlü korniş hâlâ gelmedi mi?..” Günün birinde aramızdan biri bu dünyadan ayrıldığında, diğerleriyle sahilde oturup kör kütük sarhoş olana kadar içecektik ve bağıra bağıra şarkı söyleyecektik: “Dönülmez akşamın ufkundayım, vakit çok geç / Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç!”

İşte bu yüzden bakkalla sohbet etmek istiyordum.

Bakkal telefonla sipariş alıyordu, bozuk yoksa sigara veremeyeceğini söyledi, sonra aldığı siparişi hazırlamak için tezgahın arkasına geçti. Berber, kasap, yufkacı, nalbur ve diğerleri benim çocuk kitaplarımın dünyasından çok uzaktaydılar. Geçmişe bağlılığıma söylene söylene iskeleye kadar yürüdüm. Tam başka bir mahalleyi keşfe çıkmaya karar verdiğim anda, iskeledeki çaycının sesiyle kendime geldim: “Çay alır mısın abi?” Yaklaşmakta olan vapurun düdüğü, denizden yansıyan güneş ışıkları ve çaycının çillerle kaplı yüzündeki gülümseyiş öyle güzeldi ki.