Odanın ortasına yatırmışlar boylu boyunca. Elini tutan ağlar, ağlayan kalkar, oturan elini tutar. Eli cansız. Soğuk. Yanık helva kokusu. Yaşmaklı kadınlar, yüzleri kırış kırış, yaşlı. Onlar bilirler bu sahneleri. Ben bilmem. Her seferinde yerimi, rolümü, sözümü şaşırırım. Otururum, kalkarım, konuşmaya başlar hemencecik susarım. Her şey bölük pörçüktür içimde. Parçaları birleştiremem. Ezberim bozulur. Halbuki yaşmaklı bir kadındı beni büyüten. Anlatmıştı ölümü de, hayatı olduğu kadar. Mezarına götürmüştü kocasının. İki elimi göğe çevirmeyi, mırıl mırıl dua etmeyi öğretmişti. Şimdi odanın ortasına uzanmış oynamamı bekliyor. Ellerimi göğe çeviriyorum. Bir anda unuttuğumu sandığım dua aklıma geliveriyor. Ellerim küçülüyor. Yüzüm yaşlanıyor. Oyun bitiyor.
Meandshadows dedi ki; Ben seyircisi az tiyatro salonlarinda yalniz koltuklarin sessiz dramiyim, sadece seyirci yokken oynanan…
Ben bir opera oyunuyum, cesaretle sahnelenen! (Bkz. İstanbul Operası'nın Britten, Kötülüğün Döngüsü temsili)
bir piyanoyum, yıllarca büyük bir salona hikayeler anlatmış, sonra aynı salonun tavan arasına sıkışmış.
(tiyatro'dan piyano)
Odanın ortasına yatırmışlar boylu boyunca. Elini tutan ağlar, ağlayan kalkar, oturan elini tutar. Eli cansız. Soğuk. Yanık helva kokusu. Yaşmaklı kadınlar, yüzleri kırış kırış, yaşlı. Onlar bilirler bu sahneleri. Ben bilmem. Her seferinde yerimi, rolümü, sözümü şaşırırım. Otururum, kalkarım, konuşmaya başlar hemencecik susarım. Her şey bölük pörçüktür içimde. Parçaları birleştiremem. Ezberim bozulur. Halbuki yaşmaklı bir kadındı beni büyüten. Anlatmıştı ölümü de, hayatı olduğu kadar. Mezarına götürmüştü kocasının. İki elimi göğe çevirmeyi, mırıl mırıl dua etmeyi öğretmişti. Şimdi odanın ortasına uzanmış oynamamı bekliyor. Ellerimi göğe çeviriyorum. Bir anda unuttuğumu sandığım dua aklıma geliveriyor. Ellerim küçülüyor. Yüzüm yaşlanıyor. Oyun bitiyor.
Ben bir kahve falıyım, henüz geleceği öngörülmemiş..