DOT ne yapmayacak?

DOT izleyicisiyle arasına mesafe koymayacak: Bilenler bilir, herhangi bir DOT mekanına ve oyununa gittiğinizde oyunculardan-ekipten-hatta kemikleşmiş izleyicilerden biri mutlaka “oralarda bir yerdedir.” Oyunun başlamasını beklerken tiyatrodan, sinemadan, edebiyattan, hayattan, aklınıza ne gelirse ondan konuşabilirsiniz. İzleyiciyi ekibin, ekibi hayatın bir parçası yapan bu etkileşim hiç kaybolmayacaktır.

DOT “dilini” değiştirmeyecek: DOT, kurulduğu günden bu yana mekanlarıyla, ekibiyle, oyunlarıyla, söyleşileriyle bir dil oluşturmuştur. İzleyicisiyle paylaşmaktan-çoğaltmaktan keyif aldığı bu dilde kekelemeden-yuvarlamadan konuşmaya devam edecektir.

DOT estetik anlayışından ödün vermeyecek: Aynı kalmayacaktır elbette, gelişecektir. Ama alışıldık bir estetik DOT mekanlarına uğramayacaktır. Grafik tasarımdan, kostüm-ışık-ses tasarımına, mekan konforundan oyunculuk-reji anlayışına uzanan ve çok daha geniş bir perspektifte değerlendirilmesi gereken bir anlayıştır bu.

DOT cesaretini kaybetmeyecek: Oynadıkları oyunlar kimi çevrelerin eleştiri oklarını çekmiştir. Ama DOT bildiğini okumaya, cesaretle devam etmiştir. Kimi tutucu, aklı-evvel çevreler dart tahtasına çevirmeye çalışsa da yürünecek yol bellidir.

DOT bir türe yapışıp kalmayacak: Bilenler bilir, DOT çoğunlukla “in-yer-face” akımının metinleriyle izleyicilerini sarsmıştır bugüne kadar. Ancak uzun süreceğini düşündüğüm ömründe, farklı ve yine YENİ akımların da sözcüsü olacaktır.

DOT sadece Batı’dan konuşmayacak: Bugüne kadar Batı’dan konuşmuş bir tiyatro olan DOT, yeri geldiğinde ve kendi ruhuna uygun metinler bulduğunda Güney Amerika’dan Japonya’ya dünyanın her yerinden konuşacaktır. Önemli olan “bir yerden” konuşmak değil, genel insanlık durumunu kavramaktır. En çok merak edilen ne zaman “buradan-bu coğrafyadan” konuşacağıdır belki; eminim ki, doğru projelerle buradan konuşmak DOT’un da kendisinden beklediği bir şeydir.

DOT klasik mekanlardan uzak duracak: Üç tarafı kapalı sahne DOT’un sergileyiş anlayışının dışındadır. Çok özel durumlar (bir başka şehirde, ülkede gerçekleştirilecek özel gösteriler gibi) olmadıkça, DOT, “kara kutu” mekanlarından vazgeçmeyecektir.

DOT klasik oyunculuklardan uzak duracak: Oynanan bir oyunu izlemez DOT’un izleyicisi. Yaşanan bir olayın tanığı olur. Bunu sağlayacak bir reji ve oyunculuk vardır mekanda. İzleyici ile oyuncuyu birbirinden ayıran “yapay”lıklar DOT’ta görülmeyecektir.

DOT “imza”ların altında ezilmeyecek: Sahne gerisinden sahne önüne DOT bünyesinde üreten insanlarda isim değil, ekip çalışması önemlidir. Rüştünü çoktan ispat etmiş, hatta deyim yerindeyse popüler anlamda da ünlü olmuş bir oyuncu, sahneye ilk kez çıkan bir oyuncu ile aynı düzlemdedir. DOT’ta önemli olan kişisel “imza”lar değil, çıkarılan işle atılan büyük “imza”dır.

DOT yüzleştirmeye devam edecek: Aslında tiyatronun ve daha büyük bir cümleyle sanatın tanımı, varlığı olan yüzleştirme konusunda DOT, sınırları-sınırlarını zorlamaya devam edecektir.

DOT edepli olma derdine düşmeyecek: Ailenin sevilen ve özel günlerde başı okşanan çocuğu olmak gibi bir derdi olmadığından DOT, her zaman hayatın edepsizliğini bir tokat gibi yüzümüze vuracaktır. Gerektiğinde göstererek gerektiğinde küfrederek.

DOT üretimini tiyatro ile sınırlamayacak: Bu kaçınılmaz görünüyor. DOT, kültür-sanat ortamının ihtiyacı olan “bileşik hareketleri” yapabilecek kabiliyet ve esneklikte olduğuna göre, aynı isimle (ya da başka isimlerle) farklı alanlarda da üretim yapacaktır.

DOT yaşlanmayacak: Üretim alanlarını birer organizma olarak gördüğüme göre, bir ömür biçmem, dolayısıyla yaşlanmayı da kabullenmem gerekiyor. Ama DOT, düşüncede hep genç kalmayı başaracaktır.

DOT ağlamayacak: Bilinen bir gerçektir, ticari gözyaşları çok dökülür bu topraklarda. DOT ya izleyicisiyle birlikte yürüyüp gülecek ya da (yine birlikte) “Bu kadarmış,” diyecektir. Ama ağlamayacaktır.

DOT sistemin içine çekilmeyecek: DOT yola çıktığı günden bu yana popülerleşmiştir. Bu merkeze çekilme tehlikesini beraberinde getirir elbette. DOT gerçek muhalefetin peşinde olduğuna göre sadece tiyatronun değil, hayatın da merkezine çekildiğini anladığı gün nefesini tutarak hayatına son verecektir.

DOT’u duymamış olanlar, yaptığı işleri bilmeyenler için bir hatırlatma:
http://www.go-dot.org/

Önemli Not: DOT kurulurken “oradaydım”. İlk sohbetlerden bu yana her adımı izledim. DOT bünyesinde 17 Mayıs 2006’da izleyici karşısına çıkan ve bir Bülent Erkmen projesi olan “İki Kişilik Bir Oyun”un metnini yazdım. Ayrıca bütün aileyi de yakından tanıyorum, dostluğumu bilen bilir. Ancak bu metni organik bir bağ ile yazmadım. Bir izleyiciden daha fazla söz söyleme hakkım yok. Sıradan bir izleyici olarak, yıllardır büyük bir beğeni ile takip ettiğim bir tiyatro topluluğundan beklentilerimi yazmak istedim; hepsi bu. (Yeri gelmişken, kulağa ukalaca gelen -cektir, -caktır üslubundan dolayı da özür dilerim. Aslında daha söyleyeceklerim vardı ama dostluğumdan dolayı yazdığım sanılır diye elimi tuttum; demek ki ben DOT kadar cesur değilim.) Unutulmamalı ki; bu metinde yazanlar sadece beni bağlar, DOT’u değil.