Karşıdaki Adam: Neden öyle bakıyorsun?
Emma Peel: …
Karşıdaki Adam: Yapma lütfen, rahatsız oluyorum. Dik dik bakma!
Emma Peel: Bakışlarımdan değil bakabiliyor olmamdan rahatsız oluyorsun sen. Sana bakılabiliyor olmasına bile tahammülün yok.
Karşıdaki Adam: Saçmalama! Varsa bir söyleyeceğin söyle, yoksa çekip gidiyorum.
Emma Peel: Gidemezsin. Buna cesaretin yok. Tek başına bir hiçsin çünkü, bunu ikimiz de biliyoruz. Şimdi otur oturduğun yerde. Ben bakacağım sen de o bitmeyen tedirginlikle yaşamaya devam edeceksin.
Emma Peel iç ses: aslında gerçekten görebilsen bakışlarımı o zaman senin baktığını görememenin beni ne kadar hzünlendirdiğini ve bunun giderek beni nasıl öfkelendirdiğini anlayacaksın. "dik dik" dediğin bakışlarımdaki hüznü bir anlasan her şey bambaşka olacak….
Karşıdaki adam iç ses: "dik dik" bakma diyorum ama aslında bu derin hüzün kalbimi dağlıyor. söylemediklerimi yada söyleyemediklerimi hissetmediğimi sanması çok üzücü. ama belkide böylesi ikimiz için de daha iyi!! seni seviyorum Emma bu hiddetin ve hüznünle…..
gözler ruhun aynasıdır derler; peki ya eller??
Bu sabah gazetede, bir kadının kayıp haberini okudum, duraksadım ve geçtim, koyu gece yarısı, acı kahve arası, birden hatırladım, Emma Peel!, sessizliği öyle uzundu ki unutmuşum…