Günden Kalanlar.18

• Adana’daki kitap fuarı güzeldi. Cumartesi günü, kitaplarla “gerçekten” ilgilenen kalabalık bir okur topluluğu vardı. Söyleşi çok sıcak geçti, ardından kitap imzaladım. 50-55 yaşlarında bir okur Bir de Baktım Yoksun uzattı önüme.
“Oğluma imzalar mısınız?” dedi.
Oğluna kitap alan her baba içimi ısıtıyor, gülümseyerek baktım; “Ne yazmamı istersiniz?” dedim.
“İçinizden ne gelirse…” dedi. Tam ben yazmaya başladığım anda söyledikleri ise uzun süre başım önde donup kalmama neden oldu: “Sizi çok severdi, bütün kitaplarınızı okumuştu. Geçen yıl kaybettik ama bu kitap da kütüphanesinde olsun istedim.”

• Salı günü Ankara’daydım. Öğlen yemeği Kebap 49’da kıymalı pide. Öyle özlemişim ki… Twitterda Kebap 49’u övünce katılanlar da oldu itiraz edenler de. Oysa Kebap 49, benim için karnımı doyurduğum bir yerden çok daha öte, bambaşka anıların mekanı. O bitmez tükenmez büyüklükteki pideyi yerken neler düşündüğüm, hangi isimlerin kulağını çınlatıp hangilerini rahmetle andığım bende gizli.

• Ankara’ya gidince Shades’e uğramamak, Süleyman Özyıldırım’la çay içip sohbet etmemek olmaz. Alın işte itiraf ediyorum; Ne zaman dünya üstüme gelse, her şeyden elimi eteğimi çekip kendime kaçmak istesem, Shades gibi bir dükkanda çalışmak-yaşamak isterim. Benim hayalimde plaklar, CD’ler, DVD’lerden çok kitaplar var. Gelen gidenle çay kahve içeceğim, müzik-kitap konuşacağım, kendine ait bir zamanı yaşayacağım dükkanımda görünürlüğümün küçülmesi oranında içimde büyümek isterim. Düşündüm de, yolu Süleyman’ın sohbetinden geçmiş biriyle, müzik konusunda daha kolay anlaşırım. Ankara’da konserlerin durumundan, yeni çıkan isimlerden, Türkçe caz albümlerinde sevdiklerimiz sevmediklerimizden konuştuk. Bursa’da faşistlerin saldırdığı “Üç Fidan: Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Arslan” heykelini yapan heykeltıraş Eşber Karayalçın da dükkandaydı. Kısa bir tanışmanın ardından hemen muhabbete başladık onunla da. Genç bir çift ile başka bir konuya sıçradık. Böyledir Süleyman’ın dükkanı; sahteliklerden uzak bir ruh oluşur kısa sürede. Üç plak, üç de CD aldım. Keith Jarret’in Köln konserinin plağını almak istiyordum kaç zamandır, Süleyman’a kısmetmiş. (Shades, Tunalı Hilmi Caddesi’nde, Tunalı Pasajın alt katında. Fotoğraf için Obstinate King‘e teşekkür ederim.)

• İş için gitmiştim Ankara’ya. Zeki Demirkubuz, yirmi yıllık hayalini gerçekleştiriyor ve Dostoyevski’nin “Yeraltından Notlar”ından bir uyarlama çekiyor: Yeraltı. Başrollerde Engin Günaydın, Sırrı Süreyya Önder, Nihal Yalçın, Sarp Apak, Umut Bayraktar var. Otel Tunalı’dan yayın yaptık. Öncesinde Ahmet Boyacıoğlu ile uzun uzun konuştuk; üç çay içimi. Festivallerle ilgili çok şey anlattı, şimdilik sende kalsın diyerek. Örneğin Adana Film Festivali büyük değişimlere gebe; bakalım neler olacak. Sonra Zeki ve ekip de geldi, yayın öncesi biraz mavra yaptık. (Zeki ile aramızda bir ayakkabı muhabbeti oluştu, sanırım ona bir çift ayakkabı borcum olacak.) “Gençliğimizde bu Tunalı Otelin önünden geçerdik de, bir şeyler içmek için bile içeri girmeye korkardık, sayende burayı da gördüm,” dedim; güldü. Filmi merakla bekliyorum.

• Akşam programı öncesi Levent ve Çağkan’ı göremedim. Şansıma Derya Billur Ankara’daymış, bir günlüğüne gelmiş. Cafe Bien’de buluştuk hemen; içkiler söylendi, sohbet başladı. Derya, bambaşka bir adamdır, hangi ruh halinde olursam olayım alır sohbetine hapseder. Dile kolay, neredeyse 30 yıllık bir dostluk. Sonra Sedat da katıldı aramıza. Arada İstanbul’a gidesi geliyormuş ama ne zaman dükkanın önündeki koca ağaca baksa vazgeçiyormuş: “Ortaokuldaydım daha, babam sulardı bu ağacı,” dedi. Bakıp kaldık öylece. Ankara gibi hafiften eğilmişti o ağaç da.

• Ankara yolculuğu boyunca Gonca Özmen’in şiirlerini okudum. Kitap, daha önce YKY’den yayımlandığında okumamıştım, şimdi Kırmızı Kedi’den çıktı: Belki Sessiz.Gonca Özmen’i çok sevenler kadar sıradan bulanlar da var, biliyordum bunu. Bütün bu ön bilgilerden uzak durarak okumaya özen gösterdim. Sakin dizelerin kurucusu. Keskin ama ince bir sesle konuşuyor; tuhaftır, tiz değil bas bir ses bu. Klişeye attığı bumerang dizeleri dönüp okuyana çarpıyor, yıkıyor yere: kolaya kaçmıyor, en zor atışlara hazırlamış bileğini. Okumaya devam edeceğim.