Narmanlı Han ne olacak?

Narmanlı Han İstanbul’un orta yerinde bir yara gibi duruyor. Noteriyle, büfesinin kokuları eczanesinin kocaman tabelasıyla, fotokopicisiyle bir büyük harabe. Sadece Ahmet Hamdi Tanpınar’ın değil, Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun, Aliye Berger’in, Neş’et Atay’ın, Firsek Karol’un, Jamanak Gazetesinin, Andrea Kitabevinin ev sahipliğini yapmış, bir dönemin ruhuna tanıklık eden 167 yıllık bu binanın bir müzeye, bir edebiyat merkezine dönüştürülmesini beklemek, hiç değilse şu anki içler acısı haline bir son verilmesini istemek hakkımız yok mu? Var! Hatta daha da fazlasına isyan etme hakkımız var. Rant ekonomisi, canavar pençeleriyle, İstiklal Caddesinin ortasına dev yapılar “konduruyor”. Emek Sineması’nın kaderindeki belirsizlik sürüyor. Saray Sineması’na ne olacağı belli değil. Beyoğlu’nda Atlas dışında tarihi bir sinema binası kalmadı. Tepebaşı Projesi’nde, TRT durmadan “el yükselterek” beş buçuk yıllık konsept projenin gözümüzün önünde “yaşlanmasına” neden oluyor. Suna ve İnan Kıraç Vakfı Kültür Sanat İşletmeleri Genel Müdürü Özalp Birol, “Frank Gehry 82 yaşına geldi, vakfımız kararlılığını sürdürüyor ama belirsizlikten yorulmaya başladık,” diyor. O belirsizlik, Tepebaşı’ndaki TRT binasının, İstanbul’un siluetinde, yeşil-lacivert bir kâbus devi gibi durmasına neden oluyor. Adalar’daki müze elbette alkışı hak ediyor ama 2010 yılını geride bıraktığımızda İstanbul şehrinin merkezinde bir “Kent Müzesi” yok. Üstelik isyan edeceklerimiz bunlarla sınırlı değil. Durum budur.