Yıl boyunca çok sayıda çeviri kitap okuyorum. Bazıları hakkında tanıtım yazıları kaleme alıyorum. Bu yazılarda kitabın çevirmenini de anmayı unutmuyorum. Bu değerlendirmeyi yaparken, kitabın Türkçedeki okunurluğu, anlaşılırlığı, yazarın kurduğu dünyanın dildeki yansıması, üslup bütünlüğü ve sürekliliği gibi noktalara bakarım. Bir çevirinin “iyi-kötü” olarak tanımlanması, kendi dilimdeki bilgimle başlar. Sonra tanıtım yazısına birkaç sözcükle yergilerimi ya da övgülerimi yazarım. Övgü sözcükleri bellidir; mükemmel, başarılı, akıcı… Edith Grossman’ın YKY tarafından yayımlanan Çeviri Neden Önemlidir? adlı kitabını okuduktan sonra bunun sığ bir yaklaşım…
Carlos Fuentes
Değerli vekiller; Kitap okumayı pek sevmediğinizi biliyoruz. “Pek sevmemek” inceltilmiş bir yaklaşım oldu, dürüst olalım, kimileriniz kitaplardan basbayağı nefret ediyor. Diyeceksiniz ki; “Bilip bilmeden konuşma, çoğumuz senin boyun kadar kitap okumuştur!” Bunu söylerken elini vicdanına koyduğunda hiçbir sızı hissetmeyenlerden diz çökerek özür dilerim. Bir kısmınız için de kitap demek, araştırma-inceleme-gündem-siyaset ve özellikle de tarihten bahseden kitaplar demek. Kurmaca da neymiş? Kim uğraşacak soyutlama ile, kim girecek romanın-öykünün kendine has evrenine? “Gerçeklik” vurgusu olmayan kitaba, kitap demezsiniz değil mi? Ayrıca bizler…