Mary Shelley, 1818’de daha 20’li yaşlarının başındayken bilimsel kibri, insanın “yaratıcı olma” tutkusunu ve sonuçlarını yazdı. Frankenstein aslında bir canavar romanı değil; bir “sorumluluk romanı”. Victor Frankenstein’ın çocukluk travmanın sonucu ve trajedisi şudur: Yaratır ama sahiplenmez. Öğretir ama anlamaz. Hayat verir ama bağ kurmayı reddeder. (Ah şu baba meselesi) Victor’un derdi bugün hepimizin derdi. Bugün yapay zekâya karşı takındığımız tavrın acı bir aynası var karşımızda. Veri veriyoruz, talimatlar veriyoruz, “öğren” diyoruz, ama bunun ahlaki, sosyal ve kültürel sonuçlarıyla bağ kurmakta…
