Frida Kahlo’nun doğum günü imiş bugün. Son yirmi yılda bir ressamdan, bir sanatçıdan çok bir ikona dönüştü ve hatta kimi zaman bir fotoğrafa sabitlendi. Oysa (yaşadığı onca şeye rağmen) sabitlenemeyen bir beden ve zihinmiş kendisi. Hayat hikâyesi çok etkilemiştir beni. Üstelik her okuduğumda, ona dair bir yenilik bulmuşumdur. Güney Amerika’nın ver Meksika’nın gerçekle ilişkisini, Kahlo’nun resimlerine her baktığımda yeniden düşünürüm. Marquez’den Neruda’ya, Paz’dan Fuentes’e uzanan bir edebi zincir gelir aklıma. Bir de her seferinde “Çağdaş Latin Amerika Şiiri”ni bize hazırlayan…
Frida Kahlo
Mario Bellatin, kurduğu dünyayı, olayların hızlı ve tedirgin edici akışına emanet eden bir yazar. Öncelikle süslemelerden, dil oyunlarından, kurgu cambazlıklarından uzak bir okuma alanı içine davet diyor okurunu. Öyle hızlı bir tempoda, ardı ardına diziyor ki olayları, okur bir süre sonra, sanki basit bir el hareketiyle, öylesine devet edilmiş olduğu bu dünyanın bir parçası, hatta giderek tutsağı olmaya başlıyor. Yazarın anlatı gücü de bu noktada devreye giriyor zaten. Basitin çekiciliğine hapsediyor okurunu. Sayfaları hızla çevirmeye, olay akışının hızında bir okuma…