Arkadaş Z. Özger, kısa ömrünün az sayıda verimiyle çok kişiyi etkilemiş bir şair. Beni de. Onu ilk okuduğum 1983 yılından bu yana. Daha önce Fil Uçuşu’nda “Arkadaş: Sakalsız Bir Oğlanın Tragedyası” başlıklı yazıyla anmıştım onu. Artful Living‘de yayımlanan “Zeki Müren’i Seviniz” başlıklı yazımda da, Arkadaş-Zeki Müren-Pasolini arasında bir hat çizip, bir düşünce yolculuğuna çıkmıştım. Şöyle bitiyordu o yazı: “Zeki Müren, hiç Arkadaş Z. Özger şiiri okumuş mudur diye düşünüyor insan? Ya da Arkadaş, hiç Pasolini filmi izlemiş midir? Pasolini, bir…
