Yazdığım anda yanlış yaptığımı anladım. Buna kızdığını biliyorum. Gece atıştırmaları için gittiğimiz yerdeki satıcının sürekli olarak “Sizin neyiniz vardı canım?” demesi, bu sözün seni kızdıran bir söz olmasına neden olmuştu. Ne diyeceğimi bilemediğimden yazıverdim. Bir anda oldu, özür dilerim.
“Sizin neyiniz vardı canım?” Oysa şimdi bu soruyu ne kadar da rahat yanıtlarım. Mutsuzluklarımız var, kendimizle barışamamışlıklarımız, hırslarımıza yenik düşmelerimiz, yarı yarıya dolu olan bir bardağı ters çevirip altına bakma merakımız, mağara duvarlarına çizilmiş tarihi resimleri kazıyıp, acaba bunun da altında bir şey var mıdır, diye sorma tutkularımız, sevgisizliklerimiz, yalanlarımız… Hepsi ne kadar tuttu? Ödeyemezdik değil mi? Oysa bilirsin borçlu yaşamayı sevmem. Borçlardan uzak tut beni. Sadece yeni bir başlangıca izin ver…
"yarı yarıya dolu olan bir bardağı ters çevirip altına bakma merakımız" hep biraz merakımızdan.