Behçet Çelik’ten yeni bir öykü kitabı: Diken Ucu

Ne güzel bir ad koymuş kitabına Behçet Çelik: “Diken Ucu”.

Edebiyatta kararlı bir yürüyüşün öznesi Behçet Çelik. İnsanın içini açmaktan korkmayan bir kalem-neşter kullanıyor. Yarattığı karakterlerle okuru bir çizgiye oturtmak gibi bir amaç gütmüyor ama her okur, kendi okuma anında hesaplanmamış bir sorgulamaya girişiyor; ruhuyla, geçmişiyle, bugünüyle. Üstelik bütün bunları yaparken büyük olaylara, büyük cümlelere ihtiyaç duymuyor. Bütün büyük duyguları bir sükûnet zeminine davet ediyor Behçet Çelik. Dil ustalığının verdiği okuma coşkusuyla her öyküde iyi edebiyatın bir başka vagonuna biniyorsunuz.

Behçet Çelik’in bir öykü kitabıyla gelmesine çok sevindim. Ama yeri gelmişken geçen yılın en iyi romanlarından biri olan “Dünyanın Uğultusu”nu da anmadan geçmeyeyim.

Not: Behçet’le sakin, güler yüzlü bir arkadaşlığımız vardır. Fuarlarda, etkinliklerde karşılaşıldığında edebiyattan, yazdıklarımızdan konuşuruz hemen. Edebiyatın dolu dolu konuşulabildiği az sayıda insandan biridir Behçet. Birlikte yaptığımız bir Berlin gezisi de var. 2008 yılında bir edebiyat etkinliği için gittiğimiz, ikimiz de büyüleyen bir şehirde, Berlin’de içtiğimiz kahveler, biralar. Uzun sohbetler. Yazının sonuna o geziden bir de fotoğraf ekliyorum. Behçet, olağanüstü güzellikteki “Unter Den Linden”de, bir kafenin bahçesinde objektifime bakmış. Güzel geziden, güzel bir an!