Meandshadows dedi ki; Kurşunkalem… Ahşap iskeletidir, grafit kanı. Kurşun gibi ağırdır sözleri. Aşkı silgiyi omzunda taşır bazen ama silgidir asıl onun kahrını çeken. Tartışırlar kimi zaman, ''yoruluyorum seni düzeltmekten…'' der silgi, kırılır kalemin ucu. Velhasıl, ben bir kalemtraşım, aşık olduğu kurşun kalemi yontmak için silgi ile iş birliği eden…
Başka bir yolu yok, onu görmenin… Oysa yazdığım her hatada yaklaştığımı düş'ünürken o gittikçe azalmaktaymış.''İçimi açtıkça'' ince'den çoğaldığımı sanırdım; ama bende de eksilen bir şeyler var. Doğru ne yanlış ne bilemez oldum. Benden önce gitmesin, hep kalsın diyedir, öylece dilsiz duruşum şimdi kenarda. Uzağında kalmak ne zor. Belki de bildiğim tek doğru kelimeyi yaza yaza, her 'aşk'la biraz daha yok olmalı. Kolay olanı seçtim sayın. Aşıklar hep böyle mi yapar? Biz son kalandık. Ben son'dum, o kaldı.
Bir ucu kurşunkalem diğer ucu silgi olan kalemler için durum ne kadar acıklı. Kurşunkalem silgiye ulaşana kadar yazar da yazar, en kısa sürede bitmeye çalışır. Silgi ise kurşunkalemin kendisine ulaşmasını bekler. Ama ya kurşunkalem geldiğide silgi bitmiş olursa? Hikaye ya mutlu sonla bitmezse?
ben de bir daktiloyum sana hata yapma şansı bile tanımayan. (3.tekil şahıs)
Meandshadows dedi ki;
Kurşunkalem… Ahşap iskeletidir, grafit kanı. Kurşun gibi ağırdır sözleri. Aşkı silgiyi omzunda taşır bazen ama silgidir asıl onun kahrını çeken. Tartışırlar kimi zaman, ''yoruluyorum seni düzeltmekten…'' der silgi, kırılır kalemin ucu. Velhasıl, ben bir kalemtraşım, aşık olduğu kurşun kalemi yontmak için silgi ile iş birliği eden…
bense bir bilgisayarım bütün duyguları ve sizleri yok eden.(diğer 3.tekil şahıs)
silgi sildikçe tükenir ama.
Kurşunkalem olmanıza hiç gerek yokmuş demek ki hatasız (!) basan bir daktilo varken 🙂
Ben bir silgiyim, aşık olduğum kurşunkalemin durmadan aynı hatalı cümleyi yazmasına rağmen sorgulamadan silen.
Ve aynı hataları farklı "koyulukta" iz bırakan bir kursun kalemim…ki sevgili silgimin üzerine sinsin o koyu gölgelerim…ve biz hiç ayrılmayalım…
Başka bir yolu yok, onu görmenin… Oysa yazdığım her hatada yaklaştığımı düş'ünürken o gittikçe azalmaktaymış.''İçimi açtıkça'' ince'den çoğaldığımı sanırdım; ama bende de eksilen bir şeyler var.
Doğru ne yanlış ne bilemez oldum. Benden önce gitmesin, hep kalsın diyedir, öylece dilsiz duruşum şimdi kenarda. Uzağında kalmak ne zor. Belki de bildiğim tek doğru kelimeyi yaza yaza, her 'aşk'la biraz daha yok olmalı. Kolay olanı seçtim sayın. Aşıklar hep böyle mi yapar? Biz son kalandık. Ben son'dum, o kaldı.
Kalem yaza yaza biter/ Silgi sile sile biter/ Kagit yazilarak biter/ Aldirma gonul aldirma
Ve aynı hatayı yapmaktan asla vazgeçmeyen.
ben seni anlatan bir kalemim , sana ulaşmayı bekleyen bir silgi gibi beni silip geçiceğini bile bile benim satırlarım yine sensin…..
ve ben içi çoktan kırılmaktan çürümüş fakat bir umut kağıtla buluşan sana ulaşmak için sahibine inat aynı hataları tekrarlayan bir kalem..
Aynı hatalı cümleyi durmadan yazabilmek için silgiye aşık bir kurşunkalem. Kaçıncı yalnız şahıs? Sen?
ben bir kurşunkalem,senin kalbine tekrar tekrar aynı şeyleri yazan,sen bir silgi tekrar tekrar silen…
Bir ucu kurşunkalem diğer ucu silgi olan kalemler için durum ne kadar acıklı. Kurşunkalem silgiye ulaşana kadar yazar da yazar, en kısa sürede bitmeye çalışır. Silgi ise kurşunkalemin kendisine ulaşmasını bekler. Ama ya kurşunkalem geldiğide silgi bitmiş olursa? Hikaye ya mutlu sonla bitmezse?
Ben de bir kurşun kalemim, silgiye değil kağıda aşığım..ama sorun şu ki; hata yaparım da silgi girer aramıza diye yazamıyorum…