Birinci Tekil Şahıs.11

Ben bir sinema koltuğuyum, aylardır kimsenin üstüne oturmadığı, aylardır bir film bile izlememiş olan.

Yorumlar (6)

Meandshadows dedi ki;
Ben internetten bedava film indirme programıyım; sinemaların, tiyatroların kapılarına kilit vuran, tiyatorcuların, sinemacıların ekmeğini elinden çalan, emeğe saygısı olmayan… Evet kötüyüm, ama sen benden daha kötüsün, beni bilgisayarına indirirken vicdanı hiç sızlamayan…

Alışveriş merkezinin minik bir köşesinde yalnız,yapayalnız.Böyle bir ülkedeyim işte. diye devam ettirilebilir.

İçime kapanmıştım. Yağlı bir tulumun içinden dışarıya bakan iki göz gibiydim. İzliyordum. Üzgün gibiydiler ya da kızgın. Duyguları anlayamıyordum. Bana hep aynı soruyu soruyorlardı. Susuyordum. Bazen yanıtı bilince de susmak lazım. Onlar hiç susmuyordu. Yoruluyordum izlerken. Sözler birbirine giriyor, karışıyor, sarılıyor, sevişiyor, üzüyor ve eninde sonunda hep ölüyordu. Belki de yoran bu ölümdü beni. Bilmiyorum. Her şey karışık bugünlerde. Yanlış oldu. Bugün diyecektim. Bilmiyorum. Belki her gün böyledir. Bazen yoruluyorum. Görüntüler beni boğuyor. Sesler, insanlar, hep olan şeyler. Bir şeylerin hep olması mı lazım? Biraz sessizlik istiyorum. İçime kapanıp gözlerimi yummak istiyorum.

bir korkuluğum, aylardır kargaları korkutamayan, kendi varlığını bile unutan.
(koltuğuyum'dan-korkuluğum'a)

aforizmalarda biraz da üçüncü tekil şahısa göndermeler gerek. 🙂

bir yorum bırakın