Günden Kalanlar.13

• İKSV’de yapılan Doğan Hızlan’la Edebiyat Sohbetleri’nden bir fotoğraf geçti elime, sağ olsun izleyicilerden biri çekip kendi blog’una koymuş. Fotoğrafa bakarken 1950 kuşağı yazarlarının, hala süren etkilerini düşündüm. Oradan da kafam II.Dünya Savaşı sonrası sanatta yaşananlara gitti. Mimaride, resimde, sahne sanatlarında yaşanan büyük değişimler. Edebiyatta çok yönlü bir karşılığı var savaş sonrası atmosferinin. Edebiyat tarihi üstüne yapılan incelemeleri okumayı seviyorum. Özellikle de siyasi atlasla üst üste bindirilenlerini.

• 2010’da dinlediğim albümlerden bir liste koydum Fil Uçuşu’na. Listenin başına da, “Türkçe-Caz-Klasik” listeleri ayrı elbette dedim. Yıllardır döne dolaşa dinlediğim albümleri saymadım bile. Bu liste sadece yıl içinde yeni keşfettiğim albümler listesiydi aslında. Bir okur “Hiç mi Türkçe dinlemedin?” deyivermiş. Listenin başındaki yazıyı okumadığı gibi, Fil Uçuşu’ndaki bazı yazılara da hiç bakmamış demek ki. İnternet okurluğu biraz böyle işte; hızlıca göz atmak yeterli geliyor. (Yine de Fil Uçuşu, bildiği gibi konuşmaktan şaşmayacak.)

• Türkçe albümlerden severek dinlediklerim oldu elbette. Caz konusunda tatmin edici bir liste çıkar örneğin. İmer Demirer’de Önder Focan’a, Volkan Hürsever’den Ozan Musluoğlu’na dolu dolu bir liste. Yılın son günlerinde gelen Kerem Görsev albümü de listenin lezzetini artırdı. Jehan Barbur albümü hakkında bir-iki kelâm etmiştim zaten. Malt’ın albümünü hatırlatmış kimileri, haklılar. “Arıza” sağlam bir albümdü. Maskott’un albümünü de sevmiştim, özellikle “Ayışığı” şarkısını. Hayko Cepkin’in “Sandık”ı evde uzun süre bangır bangır dinlendi. Ece Dorsay “Kırmızı Karanlık”ın özellikle sözlerini (ve Ece’nin bu albümle ilgili söyleşilerinde dediklerini) sevdim. Replikas “re-mastered” sürpriziyle çıkıp geldi. Arada sevdiğim bir iki pop parçası da oldu elbette. Dinleme listesinde Yakaza gibi Buzuki Orhan Osman gibi deneysel ya da etnik müzik yapan isimler de vardı. Kafada bir-iki tel atınca Aynur’dan bir türkü yetişti imdada. Bu listede uzar gider, şimdi unuttuğum bir şeyler var gibi geldi. Sonra kafayı toparlayıp, madde madde yazmalı.

• twitter’dan bir serzeniş geldi. “Türkiye’de siyasi gündem bu kadar yoğunken, siz hala edebiyat diyorsunuz,” gibilerinden bir şeydi. Tam da bu nedenle, her zaman dediğimin on katı-yüz katı “Edebiyat!” diyesim geliyor. Tam da, bu siyasi gündemin ağız köpürten, 140 karakterde slogan düşünceler kusturan havasının, soyutlama yeteneği olmayan bir akıl tutulmasının ötesindekini hatırlatmak için daha çok “Edebiyat!” diyesim geliyor. (Keşke herkes günde en az bir şiir okusa!)

• “Yazarken bir şeylerin iyiye gittiğini rüyalarımdan anlarım,” gibi büyük bir laf etmek istedim. Yok aslında böyle bir durum, ama olsa ilginç olurmuş. Bu aralar farklı rüyalar görmeye başladım, o yüzden aklıma geldi bu zıpçıktı laf. Rüyalar coştukça yazdıklarım da coşsa, öyle bir şeyler olsa işte. (Bu aralar sıklıkla rüya içinde meta-kurmaca var.)