Venedik Mimarlık Bienali’nden kişisel notlarım da var… Mimar dostlarla sohbet etmek bana her zaman iyi geliyor. Bu sohbetlerin en neşelisini 18 Mayıs gecesi Gio’s Restoran’da verilen akşam yemeğinde yaptık. Konu gençlik yılları ve müzikti. 80’lerin sonu 90’ların başı Ankara’sından İstanbul’a kadar uzandık. (Cem, Durmuş, Ertuğ, Mehmet, Görgün ile aşağıdaki fotoğrafımızı Vitra ekibinden Merve Nur Saygı çekmiş) Han Tümertekin ile yıllar önce yaptığımız Konya gezisini ve sohbetlerimizi unutmam. Cem Erciyes de vardı o gezide. Venedik’te kısa süreliğine de olsa hasret giderdik….
İKSV
Carolina Maria de Jesus’un “Çöplük” adlı kitabı 1960’lardan günümüze bütün batı dillerinde yayımlandı, dünyanın dört bir yanında okundu. Romandan ziyade bir hatıra defteri olarak tanımlanabilecek eser, Sao Paolo’daki “favela” hayatını anlatır. Sefalet, açlık, acılar, adaletsizlik, suç… Sadece bireylerin acılarını değil mekânsal acıyı da eşitsizliğin her boyutuyla hisseder okur. 2000’lerle birlikte Brezilya’nın gecekondu mahalleleri olan favela’lar “kentsel dönüşüm” programlarına alındı. Polis işgalleri, uyuşturucu çeteleriyle savaşlar, yerleşik halkın direnişleri bir yanda, Rio Olimpiyatları öncesinde şehrin çehresini cilalamaya çalışan otorite bir yanda… Ama görüntü cilalamakla…
Hemen sormamız gereken şu: “Sarı Bina”nın yerine ne yapılacak? Sadece Kahramanmaraş’taki “Sarı Bina”dan söz etmiyorum. Onun hikayesi ortada. Dünyanın tüm “Sarı Bina”larından söz ediyorum. Yıkılmaları değil temel sorun, yıkımdan sonrasında ne olacağı. Şöyle diyelim: Kahramanın yolculuğu o yıkımla mı sona eriyor? Romantik bir aşk filminde beklentimiz, sevgililerin kavuşmasıdır. O son öpüşme gerçekleşir ve “mutlu son”. Bu bitmek bilmeyen yalan, dünyanın tüm “Sarı Bina”ları için geçerli mi olacak? Yıkıldılar ve mutlu son. Yerlerine daha fazla katlı bina yapımına izin verilen yıkım…
21 Ağustos’ta Parkorman’da gerçekleşecek ve İKSV imzalı Nick Cave & The Bad Seeds konserinin olası şarkı listesine göre bir “dinleme rehberi” hazırlayayım dedim. Elbette bu kişisel bir rehberdir. Siz bana takılmayın, sonuçta bir konseri nasıl izleyeceğine, hangi duygularla dinleyeceğine, nasıl eğleneceğine ya da hangi duygu hallerine gireceğine kişi kendisi karar verir. Ama biraz ipucu da kimseyi bozmaz herhalde. Get ready for love Konsere yüksek tonlardan giriyoruz. 2004 tarihli Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus albümünün açılış şarkısıyla tanrısal bir…
21 Ağustos günü yine Nick Cave ile birlikte olacağız. Peki Nick Cave o gece hangi şarkılarını çalacak? 2018’den beri Avrupa turnesi yapmayan Nick Cave, The Bad Seeds ile birlikte İstanbul’da Parkorman sahnesinde olacak. The Bad Seeds’in bu konserdeki kadrosu şöyle: Warren Ellis (keman, tuşlu çalgılar ), Larry Mullins (davul), Martyn P Casey (bas gitar), James Sclavunos (vurmalı çalgılar ve vibrafon), George Vjestica (gitar), Carly Paradis (tuşlu çalgılar), Subrina McCalla (vokal), Janet Ramus (vokal), Travis Cole (vokal) İKSV’nin 50.yaşında bizlere verdiği muhteşem bir hediye bu. Böyle özel bir gecede İKSV’nin…
İster göçmen diyelim, ister sığınmacı ya da mülteci… Yerinden yurdundan edilen insanlar için hangi kelimeyi seçtiğimiz önemli değil. Dünyanın kanayan yaralarından birine nasıl baktığımız, bu konuda ne kadar bilinçli olduğumuz önemli. Son 20 yılda yerinden edilen insan sayısı ikiye katlanırken, toplam rakamın yarısını da çocuklar oluşturuyor. Hani “onlar bizim geleceğimiz, ne yapıyorsak onlar için yapıyoruz” dediğimiz çocuklar var ya, işte onlar. The Walk, mülteci çocuklar konusuna sanat aracılığıyla dikkat çekmeye çalışan bir proje. Konuyu sokağa taşıması, dokunulabilir bir hikaye haline…
28. İstanbul Caz Festivali 1-24 Eylül arasında gerçekleştirilecek. Gazetede yazdığım ya da televizyonda program yaptığım günlerde Caz Festivali, basın toplantısından başlayarak merceğimizin altında olurdu. Gazeteler, televizyonlar festivalin o yılki yıldızının ya da yıldızlarının peşinden koşardı. Bizden istenen de hep bu “merakla beklenen” isimlerle söyleşiler yapmamızdı. Sonunda da gazetelerin hafta sonu ekleri, televizyonların kültür-sanat programları, festivali bir ya da iki konseri öne çıkararak takip ederdi. Bütün yazı “o çoook beklenen isim” üstüne olur, son paragrafta da şöyle bir cümle yer alırdı:…
Dün canım sıkkındı. Öğlen saatlerinde bir fil oturdu yüreğime. Ben “Kalk” dedikçe, o ağırlığını verdi. İyice yerleşti göğüs kafesime. Filin koca kıçı, dünyayı görmemi engelledikçe kendime döndüm. Kendime döndükçe karanlık yollara saptım. Kayıplarımı düşündüm, hayatımdan gidenleri. Eski dostları düşündüm. Kimi artık bu dünyada değil, kimiyle görüşmüyoruz. Zaten kimi dostluklar “tek ucu boklu değnek”. Değneğin diğer ucundan kötü kokular yükselse de, dayanıyorsun, görmezden geliyorsun. Ama günün birinde, öyle bir şey oluyor ki, diğer ucu da tutman gerekiyor. Eğer gerçek bir dotluksa,…
Caz uzmanı bir dostum, İstanbul Caz Festivali‘ne gençleri ve özellikle de Kültür Sanat Kartı sahiplerini davet ettiğim yazımı okumuş. Kısa bir tebrikten sonra sıcak patatesi kucağıma koydu: “Christian McBride & Joshua Redman konserini önermişsin ama konserde sahnede olacak muhteşem adamların adını anmamışsın. O konserde TRT Hafif Müzik ve Caz Orkestrası da sahnede olacak. Neden yazmadın onları?” “Solistleri anmakla yetindim,” dedim. Daha da sinirlendi buna. “Sen de böyle yaparsan, ne olacak bu işin sonu?” dedi. Ben o sinir halinden korkmuş, kendi…
24. İstanbul Caz Festivali’nin programı açıklandı. 4-20 Temmuz tarihleri arasında düzenlenecek festivalde 50’nin üzerinde konser var bu yıl. Önümüzdeki günlerde, bu konserlerin arasından yapılan seçkilere sıklıkla rastlarız. “En iyi 5 konser”, “kaçırılmayacak 10 konser” listeleri havalarda uçuşur. Az sayıda basın organında bu önerilerin nedenleri, içeriklerle ilgili bilgiler paylaşılır. Kimileri biraz tatsız-tuzsuz olur bunların, çünkü amaç sadece caz festivaliyle ilgilenmiş görünmektir. Kimileriyse, benim gibi meraklı dinleyicileri bilgiyle donatır. Bilgi duvarına bir taş daha koyan herkesi alkışlayıp devam edelim. Hemen şunu söyleyeyim;…