Ara Güler’le televizyonda program yapmaya başladığım ilk yıl tanıştım. Heyecanlanmıştım. Bildiğini söyleyen, kamera çalışmaya başladığında yapay bir kibarlığa bürünmeyen, sahiciymiş gibi yapmadan sahici olan bir bilge vardı karşımda. Heyecanımı, o kendine has üslubuyla silivermişti. Sonraki yıllarda güzel sohbetlerimiz oldu Ara Bey’le. Gülüşler yüzümüze yayıldı, küfürler dilimize oturdu. Onun yanında hep daha ‘gerçek’ olmanın cümlelerini buldum. Bugün doğum günü Ara Güler’in. İyi ki tanımışım onu. Nice nice yıllara Ara Baba!
Bir yayın sonrasında Ara Güler’le. CRR sahnesindeyiz. Cep telefonu ile fotoğraf çektirmek söz konusu olunca yüzüne mutsuz bir ifade yerleşiyor. İşini bitirmiş, hemen gitmek istediği her halinden belli. Yine de beni kırmamış, iyi ki de kırmamış. Bir kere daha teşekkür ederim.