Ergin Orbey. 2012’de aramızdan ayrıldı. Çocukluğumun Ankara’sında, o erken yaş çalışmalarının tablolarında hep o var. Ankara Radyosu’ndaki unutulmaz Okul Radyosu, Çocuk Bahçesi ya da Arkası Yarın kayıtlarında yönetmen koltuğunda oturur, hoşgörülü ve sakin bir eğitici yaklaşımıyla sarıp sarmalardı. “Başla!” komutu verene kadar geçen saniyelerde, bıyığının köşesini çekiştirir, gözünü bir an olsun metinden ayırmazdı. Yumuşak bir el hareketiyle başlatırdı kaydı; sonrası akar giderdi zaten. Tiyatro zevkimin oluştuğu yıl, Devlet Tiyatroları Müdürü olması şaşırtıcı değil, benzersiz bir repertuvar vardı. Alev Sezer ve İstemi Betil’li “Billy Bud” bir yanda, Brecht’ten Haldun Taner’e uzanan dev yapımlar bir yanda, tiyatro coşmuştu o yıl. Büyülemişti izlediğim bütün oyunlar çocuk zihnimi. Ergin Hocanın anısı önünde saygıyla eğiliyorum…
Ne kadar da gülerdim bu abiye… Haytalar, şaşkına çevirip yollarlardı okuldan… Böyle değerli şahsiyetler anca ölünce gündeme gelir… Basın, hayattayken ekranlara taşımalı..
O yıllar da, o TRT de çok farklıydı. TRT İstanbul Radyosu Çocuk Yayınları'nda geçen çocukluğum ve ergenliğim, hayatımın asla unutamayacağım bir dönemini oluşturuyor. Orada aldığım eğitimse, çok farklı sanat alanlarında çalışsam bile hala kulağımda sayısız küpe oluşturuyor. Nur içinde yatsın yeri doldurulamaz eski ustalarımız…
Eski filmlerin yerini tutmuyo şimdiki fimler.Türk sinemasının unutulmaz filmlerinden biriydi hababam sınıfı
sitenizde başarılarınızın devamını diler bana da beklerim
http://ktphotohunter.blogspot.com/