Öyle böyle değil. Gerçekten zorlu zamanlardan geçiyoruz. Günden geriye, devam etme gücü verecek bir şeyler kalmasını beklemek de zor artık. Akıl almayacak bir cinayete kurban gitti Nuh Köklü. İsteyen sosyolojik çözümlemesini yapsın, isteyen bu pisi pisine cinayetten siyasi rant elde etmeye çalışsın, benim tek bildiğim Nuh’un artık bu dünyada olmadığı. Ensesine indirdiği kulaklıkları, alaycı gülümsemesi ve her daim dağınık halleriyle Nuh Köklü yok. Yolun solundan koşmayı seven o adam yok artık. Bir dönem NTV’de kesişmişti yollarımız. Arada masa başında, arada…
NTV
Garry Small ve Gigi Vorgan’ın birlikte kaleme aldığı kitap, doktor Small’un mesleki hayatının kronolojik bir akışı biçiminde ilerliyor “Karısını Şapka Sanan Adam” 1996 yılında Türkçe olarak yayımlandığında büyük bir ilgiyle karşılanmıştı. Elbette Oliver Sacks’ın kitabı, alanının ilk popüler kitabı değildi ama büyük kitapçılarda yeni bir reyon açılmasına neden olacak kadar dikkat çekici bir hareket getirdiği de ortadaydı. Peki ne olmuştu da herkes nöroloji ile bu kadar yakından ilgilenmeye başlamıştı? Oliver Sacks’ın, nöroloji pratiğinin içinden gelen hikayeleri, neden bu kadar çekici…
Oscar gecesini bir de kendi cephemizden anlatmak isterim. Gecenin Türkiye’deki canlı yayınını gerçekleştiren NTV ve benim de içinde bulunduğum Oscar sunum kadrosunun cephesinden. Bu kadronun temel taşları Tuğrul Eryılmaz ve Mehmet Açar’dan oluşuyor. Bir de kırmızı halı bölümünü yorumlamak için aramıza katılan modacılar var. (Bu yıl Zeynep Yapar ve Arzu Kaprol ile birlikte olacağız.) Ama gecenin asıl sahibi, asıl yorumcuları izleyiciler. İzleyicinin gerilimi daha kırmızı halı bölümünde başlar; gördüğü her kıyafetle ilgili bilgileri hemen ister. En ufak bir yanlış bilgide,…
“Onu topluma hayırlı bir emo yaptım hocam,” diyor Evin, arkadaşlarıyla güreş minderine uzanmış, antrenörüne emo’nun ne menem bir şey olduğunu anlatırken. Gülüşüyor genç sporcular. Bu coğrafyada binlerce sıkıntının, mücadelenin içinde genç olmanın, ergen olmanın, var olmaya çalışmanın omuzları çökerten baskısından uzakta, içtenlikle gülüşüyorlar. İnan Temelkuran ve Kristen Stevens imzalı “Siirt’in Sırrı”nın bir başarısı da burada. Bir yaşama, onun doğal ve içten akışına odaklanırken, büyük sözler söyleme peşine düşmüyor. Ama günün sonunda kocaman bir duygu ve cümle gelip yerleşiyor izleyenin zihnine….
• Bir hafta içinde üç konser. Joshua Redman ile başladık. Tunç ve Osman’la sebebi sağlam bir kahve sohbetinin ardından Salon’da en acayibinden bir caz akşamı. Basta Reuben Rogers ve davulda Greg Hutchinson ile oradan oraya savuran bir gece. Bir ara notaları düştü Rogers’ın, sanki o sayfalarla bizim de zihnimizin koridorlarında dolaşan notalar uçuştu. Redman, böyle küçük ve sıcak mekanlarda daha özgür ve dünyayı sallamadan çaldığını gösterdi. Hutchinson, durmadan fotoğrafının çekilmesine en usturuplusundan tepki gösterdi. Konserlerle dolu haftanın en unutulmaz gecesiydi….
Kesmeşeker‘in albümü çıkar çıkmaz NTV Cumartesi ekibi olarak tam zamanlı dinlemeye başladık. Hem grubun duruşunu seviyorduk hem de daha önce programa konuk ettiğimiz Cenk Taner‘i kenimize iyice dost bellemiştik. (Program konukluğu sonrasında bir gece, beklenmedik bir anda Cenk’le Adana’da karşılaşmam da ayrı güzellik.) Fakat bu albümde bütün bunların dışında bir ruh hali vardı, her dinleyişimizde kendimizi “ceza sahasındaki Metin Kurt gibi yalnız” hissetmemize neden olan bir şey. NTV Cumartesi kadrosunun arada bir de olsa futbol konuşan ekibi, şarkının ışığında biraz…
1. Arras, Paris’e iki saat uzaklıkta bir kasaba. Belçika sınırına daha yakın. Zaten kasabanın mimarisinde, yemeklerinde, halkında ve yaşamında da Belçika havası net bir şekilde hissediliyor. Londra’ya da yakın olması festival zamanını daha şenlikli kılıyor. Böylelikle Arras Main Square Festival, sadece Fransızlara değil, bütün bölgeye ulaşabilen bir festival oluyor. 2. Her zaman söylerim; böylesi yoğunluk ve yorgunluğun iç içe geçtiği gezilerde ekip çok önemlidir. NTV’den Gökhan Kalan da benim böyle geziler için en kıymetli dostlarımdan biridir. Ekibin geri kalanı Coca…
Mikrofonu alır almaz “Moon River” söylemeye başlıyor The Edge. Bono da katılıyor ona. Ürkek bir sesle ben de başlıyorum melodiyi mırıldanmaya. Torino Olimpiyat Stadyumu’nun ortasında bir yerde Bono, The Edge ve ben “Moon River” söylüyoruz. Bir an “The Joshua Tree”yi ilk dinleyişim geliyor aklıma. Elbette heyecanlıyım. Dünyanın en büyük rock grubu ve benzeri yaldızlı tanımları es geçen bir heyecan bu. Gençlik yıllarımın bir görüntüsü beni benden alan. 5 Ağustos 2010. Torino Olimpiyat Stadyumu. 360˚ Konser Turu’nun Avrupa ayağı Torino’da başlıyor….