Yalnızlık. Yarınsızlık. Umutsuzluk. Göçmenlik. İşsizlik. Alkolizm. Savaş. Hayal kırıkılıkları.
Yağmurlu bir Helsinki. İki kayıp ruh. Fin yönetmen Aki Kaurismäki‘nin filmi Fallen Leaves (Düşen Yapraklar) biz izleyenleri, bu sert havaya davet ediyor. Ancak saydığım bütün yıkıcı duygu ve durumlara karşın, tuhaf bir şekilde “iyi” hissettiriyor. Belki de bu “iyi hissetme” halini sorgulamamızı istiyor. Dünya, savaşın yıkıcılığı içinde olsa da iyi hissedebilir miyiz? Göçmenler insanlık dışı koşullarda yaşamaya çalışsa da iyi hissedebilir miyiz? Emekçi sınıf işsizlik ve yarınsızlık sarmalında yok olurken, yine de iyi hissedebilir miyiz?
Ansa (Alma Pöysti), bir markette çalışıyor. Tarihi geçmiş, çöpe atılacak ürünlerden birini aldığı için işinden oluyor. O sahnedeki sınıf dayanışması, o kadar sakin ve içten ki… Ansa’yla birlikte işten ayrılan kadınların hepsi, “ne durumda” olduklarının farkında çünkü. Onurları ve öfkelerinden başka bir mücadele bayrağı yok ellerinde. Holappa (Jussi Vatanen), bir metal işçisi. Alkol bağımlısı. Bir konteynırda, bir somyada, kendisi gibi çıkışsız emekçilerle birlikte geçiyor günleri. Alkol bağımlılığı işini kaybetmesine yol açıyor.
Bu iki düşen yaprağın yolu bir karaoke barda kesişiyor. Birkaç sözcükten oluşan bir başlangıç. Hatta başlangıç bile diyemeyiz, çünkü neye ve nasıl başlayacaklarını da bilmiyorlar. Adresler kaybediliyor, buluşma gerçekleşmiyor, kalpler kırılıyor. Yine de iyi hissetmek istiyorlar. 1950-60’larda donup kalmış, yorgun bir şehrin içinde birbirlerine sürükleniyorlar. Adam, alkolle ve umutsuzlukla mücadele ediyor. Kadın, yalnızlık ve umutsuzlukla mücadele ediyor. Birbirlerinin mücadelelerini anlıyorlar. Ansa’nın Holappa’yı yemeğe davet ettiği o harika sahne kadar sakin bir mücadele.
Kaderin oyunu da var. O oyununun üstesinden gelme gücü de. Düşen Yapraklar, sinema tarihinin en sakin göz kırpışıyla bitiyor. Bazen iyi hissetmek için bir göz kırpma yetiyor.
Aki Kaurismäki‘nin filmi Fallen Leaves (Düşen Yapraklar) abartısız, iddiasız, sakin bir çalışma. Bir yanıyla romantik, bir yanıyla dramatik ve trajikomik. Basit bir soruyla göz kırpıyor izleyicisine: Bu çivisi çıkmış dünyada hala iyi hissedebilir miyiz?
Film, Mubi Türkiye koleksiyonunda yer alıyor.