Gerçi aynı durum “Günlerin Köpüğü” için de geçerli; demek ki gençlik de çağırıyor.
Çağırıyorlar çağırmasına da bu yaşımdan bir yere gideceğim yok. Ne düne ne yarına. O an nefes alıp veriyorum, hepsi bu.
Gazeteci arkadaşım Elif Tanrıyar sormuştu bir süre önce, “Hayat yolculuğunda yanında olan kitaplardan birkaçını söylesene”, demişti. İki satırlık bilgiler eşliğinde bir liste yolladım, bazı kitaplarda kesişme yaşadığımızı söyledi. “Hangi kitaplar?” demedim.
Sizin hayat yolculuğunuzda yanınızda dolaşan kitaplarla çakışmalar varsa söyleyin ama. Ben sormadan söyleyin. Soracak hali olmuyor insanın çoğu zaman, öylesine nefes alıp veriyor.
Ferenc Molnar
Bu kitabı bir kere okuyan ya da Zoltan Fabri uyarlaması filmini bir kez
izleyen, dünya tarihindeki bütün o anlamsız savaşların ortasında bir yerde
Nemeçek’i görür mutlaka. Savaşın kurbanı bütün masumların o unutulmaz yüzü
Nemeçek’i hafızasına kazımaya cesareti olanlara.
Vian
Kitabın ilk sayfasına tarih atmışım: 18 Ocak 1984. Demek ki, on altı yaşıma
girmeme az bir zaman kala aşık olmuşum Chloe’ye. Evet; itiraf ediyorum: Boris
Vian’ın iki günde yazdığı bu romanı okuduğumda Chloé’ye aşık oldum. Chloé
öldüğünde, benim için aşk da öldü.
Atılgan
Kaç kere okudum, bilmiyorum. Her okuduğumda farklı renkli kalemlerle,
farklı yerlerin altını çizmişim. Her okuyuşumda şu soruyu sordum kendime: “Yahu
ben, bir önceki okumada, bu satırın altını niye çizmişim acaba?” Bitmeyen bir
okuma deneyimi başka nasıl tanımlanır ki?
Hata bende; kitabı okumadan sinema uyarlamalarını izlemiştim. Hayranı
olduğum Kubrick usta bile kusura bakmasın; kim gerçek anlamda vücuda
getirebilir ki “hayatımın ışığı, kasıklarımın ateşi” Lolita’yı. Lo-li-ta:
“Sayfa doluncaya kadar diz bu adı dizgici!”
Askerliğimi yaparken okumuştum. Koğuşun gece karanlığında, battaniyenin
altında şapkama lastikle tutturduğum bir fener düzeneği sayesinde… Ağzımda bir
karamela tadıyla nice yollardan geçtim sayfalar boyunca. Küflü bir battaniye
kokusudur bu kitap benim için.
Kitabı okuduğum günler boyunca karşımdaki panoda o meşhur fotoğrafı vardı
Camus’nün. Yakaları kalkık pardösüsü ve ağzında sigarası. Kitaptan söz etmeye
gerek var mı? En kısa zamanda bir daha okumalı; fonda Robert Smith “Killing An
Arab” derken…
Listeleri bu yüzden sevmem; bir kitap ya da bir öykü adı vermeniz gerekir.
Sonra kaçamak yollara başvurursunuz, kendinizi temize çekmek için. “Alef dedim
ama aslında bütün kitapları demeliydim,” diyerek sıyrılmaya çalışırsınız Borges
labirentinden. İkiyüzlüdür listeler ve benim listelerimin bir yüzünde hep Borges
vardır.
Benim için Albert Camus'nun "Yabancı"sı önemli ve ayrıcalıklı bir yerdedir.
Beni de çocukluğum çağırıyor bu sıralar. Çocukken sevdiğim bütün kitapları kütüphaneme ufaktan katmaya başladım ve yanımda tutacağım kitaplar en başta onlar olacak. En başta da Fedor Amca-Uspenski.
öldüğünü söylemeseniz iyiymiş. ne zamandır okumak istiyordum.
Lolita ve Günlerin Köpüğü her daim ilk onumda yer alır. Camus bu yaşıma dek bana eşlik etti ama Yabancı'dan ziyade Düşüş etkiler beni.
Kendim yapsam böyle bir liste sizinkiyle neredeyse aynı olurdu. Belki Salinger-Dokuz Öykü ; Carver-Lütfen Sessiz Olur musun, lütfen? ; Atay-Korkuyu Beklerken olurdu fazladan. Listelerimizin örtüşmesi neden yazılarınızı severek takip ettiğimin de bir kanıtı olsa gerek.
Gunlerin köpügü listenin kesiseni, benim listemde Sevim Burak Yanik Saraylar, Ronald Duncan Abelard&Heloise, John Fowles Büyücü, Tom Robbins Parfümün Dansi, Elif Safak Mahrem, Murathan Mungan Geyikler Lanetler, Aldous Huxley Cesur Yeni Dünya muhakkak olurdu ki daha da bir sürü vazgecilmezim var…
Ankara'nın dondurucu soğuğu, bir yabancı, bir baş kaldırıştır Tom Robbins – Parfümün Dansı
Listenizi çok beğendim ve ben de kendi listemle katkı yapmak istedim:
1. Samuel Beckett-Godot'yu Beklerken
2. Dostoyevski-Beyaz Geceler
3. Sevim Burak-Yanık Saraylar
4. Sadık Hidayet-Kör Baykuş
5. Elif Şafak-Araf
Düşünüyorum da her birkaç yılda bir çocukken okuduğum kitapları bir daha okuyorum. Çocukluğuma doymuşum da o kitaplara doyamamışım..Yabancı'yı duymuştum ama okuma fırsatım olmamıştı. Meraklandırdınız beni 🙂 Hem onu hem de diğerlerini ilk fırsatta okumaya çalışıcam
.
Günlerin Köpüğü, Aylak Adam ve Lolita. Bunlara ilave edeceklerim de İskenderiye Dörtlüsü ve Avignon Beşlisi
Tolkien'ın Silmarillon'u bir kitaptan ötedir benim için, okuduğum onca kitap arasında bir klasman içine sokmaya bile çekinirim, o denli etkilemiştir beni. O şiirsel anlatımı, karakterlerin görkemli ve kederli sonlarıyla büyülemiştir beni.
Tabi ki;
Marquez- Yüzyıllık Yalnızlık
Eco- Gülün ADı
Camus- Düşüş
Steinbeck- Gazap Üzümleri
Sartre- Bulantı ve Özgürlük Yolları Serisi
gibi eserler'inde unutulmazlar arasında olduğu aşikar.
Yeni hayat, benim için de gece yolculuğu kitabıdır!
Kesiştiklerimiz Günlerin Köpüğü ve Yeni Hayat. Biri iyi biri kötü deneyim benim için. 1. Chloé markasına olan ilgimi bile Vian'a bağlıyorum. 2. Keşke Orhan Pamuk'a 'Yeni Hayat' ile başlamasaydın dediler. Yıllar sonra Benim Adım Kırmızı'yı deneyim dedim, yine akmıyor. Sorun nerede çözemedim. 3. Benim listemin ilk sıralarında da Ayn Rand Hayatın Kaynağı olurdu.
pal sokağı çocukları kitabının kapağını görünce yıllar öncesine çocukluğuma götürdünüz beni… Güzel yazınız için teşekkür ederim…
Ben 18 yaşındayım ve kesiştiğimiz tek bir nokta var Yusuf Atılgan – Aylak Adam 🙂
Borges bir şekilde benim de hep listemde olurdu, liste nasıl şekillenirse şekillensin. Albert Camus'nün Yabancı'sı okuduğum dönemle de ilintili olarak fazla vurmuştur beni; Aylak Adam'ı bir kere zorla bitirdikten sonra tekrar elime alamama sebebim de onu okuma dönemimdir belki de. Ve Borges kadar, Boris Vian da listenin olmazsa olmazıdır (Yalnızca Günlerin Köpüğü ile mi?), yoksa utanmaz, mezarıma tükürüverir arsızca.
Anlaşılan 2013te okunacaklara yeniler eklenmeli.. Sayenizde birkaçını buldum bile :))Bakalım benim aldığım lezzet de benzer mi olacak? Ama Pal Sokağı Çocukları ayrıdır gönlümde…
Bir de Şeker Portakalı ve Zeze 🙂 Gerçi sakıncalı şimdilerde !!!