Venedik Mimarlık Bienali’nden kişisel notlarım da var… Mimar dostlarla sohbet etmek bana her zaman iyi geliyor. Bu sohbetlerin en neşelisini 18 Mayıs gecesi Gio’s Restoran’da verilen akşam yemeğinde yaptık. Konu gençlik yılları ve müzikti. 80’lerin sonu 90’ların başı Ankara’sından İstanbul’a kadar uzandık. (Cem, Durmuş, Ertuğ, Mehmet, Görgün ile aşağıdaki fotoğrafımızı Vitra ekibinden Merve Nur Saygı çekmiş) Han Tümertekin ile yıllar önce yaptığımız Konya gezisini ve sohbetlerimizi unutmam. Cem Erciyes de vardı o gezide. Venedik’te kısa süreliğine de olsa hasret giderdik….
Mimarlık
Carolina Maria de Jesus’un “Çöplük” adlı kitabı 1960’lardan günümüze bütün batı dillerinde yayımlandı, dünyanın dört bir yanında okundu. Romandan ziyade bir hatıra defteri olarak tanımlanabilecek eser, Sao Paolo’daki “favela” hayatını anlatır. Sefalet, açlık, acılar, adaletsizlik, suç… Sadece bireylerin acılarını değil mekânsal acıyı da eşitsizliğin her boyutuyla hisseder okur. 2000’lerle birlikte Brezilya’nın gecekondu mahalleleri olan favela’lar “kentsel dönüşüm” programlarına alındı. Polis işgalleri, uyuşturucu çeteleriyle savaşlar, yerleşik halkın direnişleri bir yanda, Rio Olimpiyatları öncesinde şehrin çehresini cilalamaya çalışan otorite bir yanda… Ama görüntü cilalamakla…
Fidel Castro, Oscar Niemeyer için “Dünyada kalan iki komünistten biri,” demiş. Baskı, sürgün ve daha fazlasıyla dolu bir ömre neden olacak “omurgalı” bir yaşam, söz konusu olan. Bir yanıyla da başarı, hayranlık ve alkışlarla geçen bir ömür. Niemeyer, dünyanın en önemli mimarlarından biri. 1907’de doğmuş ve 2012’de ölmüş. Aradaki sürgün yıllarına rağmen, doğduğu yerde, Rio de Jenerio’da veda etmiş dünyaya. Yetmiş sekiz yıllık kariyerinde altı yüzü aşkın projeye imza atmış. Özellikle betonun estetik kullanımı konusunda, önder, belirleyici bir isim olmuş….