Shakespeare & Co. kitabevinin, küçük bölmelerinden birinde, rafların arasında çıktı karşıma. Tam da harika Rutu Modan’ın bir kitabını koltuğumun altına sıkıştırmış, cebimdeki parayı hesaplamakta olduğum bir anda. Ama söz konusu Plath olunca, durmak mümkün değildir. Yirmili yaşlarımda başlayan okur hayranlığım, her okumada bir adım ileri gitmiştir.
Plath’in desenlerini içeren bir cilt elimizdeki. Kızı Frieda Hughes’un önsözüyle giriyoruz kitabın dünyasına. Bir anne olarak değil, bir sanatçı olarak Sylvia Plath’i anlattığı satırların arasında gezinirken, De Chirico, Rousseau, Klee etkisiyle yazılmış şiirlerden dem vurulduğunu görüyoruz. Ve Plath’in resim sevdasından.
Kitapta İngiltere, Fransa, İspanya ve Amerika çizimleri var. Bu dört bölümün içindeki desenlerin kimi mektupların, posta kartlarının arkasına yapılmış, kimi desen defterlerinde yarım kalmış. 1956 tarihli ilk desene “Bugün, Uğultulu Tepeler” adını veren Plath’in aynı tarihte çizdiği Ted Hughes portresindeki Heathcliff havası, nedendir bilmem içimi acıttı. Zaten, bu aşk hikayesi ile ilgili okuduklarım, hep Plath’ten yana içimi acıtmıştır.
Mimari yapılara ve obejelere düşkün biri var karşımızda. Ayakkabılar, şemsiyeler, sandallar, çaydanlıklar ve özellikle de at kestaneleri. (Zaten kitabı basan ‘faber and faber’ de kapağa atkestanelerini taşımış.)
Ama özellikle mimari yapılardaki, peyzajlardaki ince işçiliği, perspektif özeni dikkat çekici. Detaycı ve neşeli çizgileri var Sylvia Plath’in.
Konunun uzmanı değilim, o nedenle kişisel yorumlarımı abartmadan ve tarafsız olamayacağım bu konuda kendimi kaybetmeden susmalıyım.
Desenlerine baktıktan sonra karar verdim; hem ‘Sırça Fanus’u hem de ‘Ariel’i yeniden okumalı.
Çok güzel bir yazı. Uzun zamandır sevdiğim Plath'in çizimlerini görmek çok hoş oldu.
'…O sırça fanus ki, içinde ölü bir kelebek gibi tıkanıp kalmış biri için dünyanın kendisi kötü bir düştür…'
Ne güzel. Plath'in desenlerinin arasına iyi ki bizi de ortak ettiniz.
Ne kadar şanslısınız:/ Sheakespeare size cömert davranmış.